ارز دیجیتالی

انگل ها موجودات بیماری زایی هستند که در طبیعت زندگی میکنند و از طرق مختلفی وارد بدن جانداران و پستانداران میشوند. انگل ها دو دسته اند، انگل های داخلی مانند کرم های گرد، پهن . تک یاخته ها و انگل های خارجی مانند جرب ها، کنه ها و کک ها. حین نگهداری از حیوانات خانگی با اقدامات پیشگیرانه و درمان های ضدانگلی باید از ابتلای حیوانات به این انگل ها جلوگیری کنیم.

چگونگی درمان انگل حیوانات خانگی

از جمله بیماری های حیوانات  خانگی ابتلا به انگل های  داخلی و خارجی است که برخی از آن ها توانایی سرایت به انسان را نیز دارند و به نوعی بین انسان و حیوان مشترک اند و هرچه سریعتر باید درمان شوند. توله های حیوانات خانگی، حیوانات باردار و حیوانات شیرده بیشتر در معرض خطر ابتلا به انگل هستند

به لحاظ علمی انتقال کرم های آسکاریس و قلابدار از جفت حیوانات یا از طریق شیر مادر اثبات شده و برای شکستن این زنجیره انتقال باید توجه داشت درمان حیواناتی که میخواهند جفت گیری کنند و یا حیوانات باردار و شیرده در اولویت است.

با توجه به حساسیت ابتلای حیوانات باردار نسبت به سلامتی توله ها، اگر حیوان مادر تحت درمان پیشگیرانه قرار نگرفته بود و یا از این درمان اطلاع درستی در دسترس نبود باید پس از زایمان، حیوان مادر و توله ها به طور منظم تحت درمان های ضد انگل قرار بگیرند.

درمان های ضدانگلی برای توله ها توصیه میشود که هر دو هفته یکبار در سنین 2 و 4 و 6 و 8 سالگی و پس از سه ماهگی تا سن 6 ماهگی بصورت ماهانه این درمان ادامه یابد.

از آنجایی که درمان های ضد انگلی در سنین پایین برای حیوانات موثرتر است، توصیه میشود در تولگی حیوانات مورد درمان قرار گیرند. بدلیل اینکه  اغلب توله ها تا قبل از سنین 6 الی 8 هفتگی به دامپزشکی برده نمیشوند شیوع بیماری های انگلی در این سنین بیشتر است، بنابراین از وظایف دامپزشک ها است که صاحب حیوان خانگی را از برنامه ریزی و زممان بندی صحیح و دقیق درمان های ضد انگلی آگاه سازد.