ارز دیجیتالی

از جمله بیماری های حیوانات  خانگی ابتلا به انگل های  داخلی و خارجی است که برخی از آن ها توانایی سرایت به انسان را نیز دارند و به نوعی بین انسان و حیوان مشترک اند و هرچه سریعتر باید درمان شوند. توله های حیوانات خانگی، حیوانات باردار و حیوانات شیرده بیشتر در معرض خطر ابتلا به انگل هستند

به لحاظ علمی انتقال کرم های آسکاریس و قلابدار از جفت حیوانات یا از طریق شیر مادر اثبات شده و برای شکستن این زنجیره انتقال باید توجه داشت درمان حیواناتی که میخواهند جفت گیری کنند و یا حیوانات باردار و شیرده در اولویت است.

با توجه به حساسیت ابتلای حیوانات باردار نسبت به سلامتی توله ها، اگر حیوان مادر تحت درمان پیشگیرانه قرار نگرفته بود و یا از این درمان اطلاع درستی در دسترس نبود باید پس از زایمان، حیوان مادر و توله ها به طور منظم تحت درمان های ضد انگل قرار بگیرند.

درمان های انگل حیوان خانگی برای توله ها توصیه میشود که هر دو هفته یکبار در سنین 2 و 4 و 6 و 8 سالگی و پس از سه ماهگی تا سن 6 ماهگی بصورت ماهانه این درمان ادامه یابد.

از آنجایی که درمان های ضد انگلی در سنین پایین برای حیوانات موثرتر است، توصیه میشود در تولگی حیوانات مورد درمان قرار گیرند. بدلیل اینکه  اغلب توله ها تا قبل از سنین 6 الی 8 هفتگی به دامپزشکی برده نمیشوند شیوع بیماری های انگلی در این سنین بیشتر است، بنابراین از وظایف دامپزشک ها است که صاحب حیوان خانگی را از برنامه ریزی و زممان بندی صحیح و دقیق درمان های ضد انگلی آگاه سازد.

از اقدامات پیشگیرانه برای جلوگیری از ابتلای

حیوانات خانگی به انگل میتوان به اعمال زیر اشاره کرد:

• گرفتن ناخن های حیوان خانگلی به صورت مرتب
• تمیز کردن منظم و زودهنگام جای مدفوع و ادرار حیوان
• حمام کردن و شستشوی مرتب حیوان
• اصلاح منظم موهای حیوانات خانگی پرمو و حساسیت بیشتر نسبت به مراقبت های پوستی
• اگر حیوان خانگی شما گیاه خوار یا همه چیز خوار است( مانند خرگوش، همستر و … ) سبزیجات خوراکی آنها را قبل از مصرف با محلول های ضد انگل خوب بشویید
• مراجعه منظم به دامپزشکی از ابتدای تولد و معاینات منظم
• واکسیناسیون منظم ضدانگلی طبق روش صحیح و زمان بندی دقیق با مشورت و توصیه دامپزشک

معرفی داروهای ضد انگل خارجی برای حیوانات

در ابتدا باید اشاره کرد که ما صرفا به معرفی این داروها میپردازیم و نحوه استفاده و دوز استفاده از این داروها حتما باید با مشورت دامپزشک مربوطه صورت بپذیرد و استفاده سر خود از این داروها میتواند آثار مخرب و جبران ناپذیری بر سلامت حیوان خانگی شما داشته باشد.

ارگانوفسفات ها:

 با دو تقسیم بندی ترکیبات اکسی و ترکیبات تیو معرفی میشوند که دسته اول در ترکیب خود دارای اکسیژن و دسته دوم در ترکیب خود دارای گوگرد هستند که هرکدام قابلیت های متفاوتی دارند اما ترکیبات تیو برای بروز اثر میباست با ترکیبات اکسی متابولیزه شود. از معایب این داروها میتوان به ایجاد سمیت حاد و علائم فلجی عضلات اسکلتی، اختلال در تنفس، تحرک و تشنج و… اشاره کرد که درصورت استفاده اشتباه میتواند به تضعیف سیستم اعصاب مرکزی و نهایتا مرگ منجر شود.

کاربامات ها: 

تقریبا عملکردی مشابه ارگانوفسفات ها دارد و مسمویت ها و معایب آ« شبیه همان دسته ولی ضعیف تر میباشد. کارباربل  و پروپوکسور ها از این دسته دارو ها هستند که کاربابل ها ایمن تر هستند. همچنین برای درمان مسمویت این دسته از داروها از آتروپین استفاده میشود

هیدروکربن های کلریته:  

بر اساس ساختار شیمیایی تقسیم بندی میشوند و به دو دسته تقسیم میشوند. دسته اول مشتقات کلرینه اتان(Methoxychlor و DDT) و دسته دوم Lindane میباشد. از معایب آنها میتوان به امکان بالای تجمع در طبیعت به خصوص درباره DDT اشاره کرد.

 پاتروئیدها:  

عملکرد آنها بصورت مهار گیرنده های نیکوتینی و افزایش آزدی گابا است و در ایران این دارو با نام های سایفلوترین، فلومترین و فلووالینات عرضه میشود.